کلمه "پیشانی‌سفید" در زبان فارسی به معنای فردی است که به دلیل انجام کارهای نیک و شایسته، چهره‌ای معصوم و پاک دارد.

قواعد نوشتاری و نگارشی مرتبط با این کلمه به شرح زیر است:

1. نوشتن به صورت صحیح: "پیشانی‌سفید" به صورت ترکیبی نوشته می‌شود و باید به طور صحیح با "ـ" (هَمدِي) بین دو جزء آن که "پیشانی" و "سفید" هستند، استفاده شود.

2. فاصله‌گذاری: بهتر است بین "پیشانی" و "سفید" فاصله‌ای وجود نداشته باشد، چرا که این دوجزء به هم پیوسته‌اند.

3. تلفظ: این کلمه به صورت "پی شانِی سَفید" تلفظ می‌شود و در مکالمات و نوشتار باید به درستی ادا شود.

4. استفاده در جملات: می‌توان از این کلمه در توصیف شخصیت یا وضعیت افراد استفاده کرد. برای مثال: "او یک پیشانی‌سفید است که همیشه به فکر دیگران است."

5. کاربرد در ادبیات: این کلمه در شعر و نثر فارسی ممکن است به مفهوم شخصیت‌های نمادین و مثبت استفاده شود.

در مجموع، "پیشانی‌سفید" یک کلمه ادبی و فرهنگی است که برای توصیف فضایل و ویژگی‌های شخصیتی مثبت به کار می‌رود.

1. در امتحان ریاضی، علی با پاسخ‌های صحیح خود به عنوان یکی از پیشانی‌سفیدهای کلاس شناخته شد.
2. معلم به دانش‌آموزانی که در درس‌های خود رونق داشتند، لقب پیشانی‌سفید داده بود.
3. پیشانی‌سفیدهای دانشگاه در روز نمره‌دهی با اعتماد به نفس به استاد نشان می‌دادند که سخت تلاش کرده‌اند.