کلمه "آستین" در زبان فارسی به معنای بخشی از لباس است که دست‌ها را در بر می‌گیرد. در زیر به چند نکته در مورد قواعد نگارشی و استفاده از این کلمه اشاره می‌کنم:

1. جنس کلمه: "آستین" یک اسم مؤنث است. لذا هرگاه بخواهیم صفتی را برای آن به‌کار ببریم، باید مطابقت جنس و شمار را رعایت کنیم. برای مثال: "آستین بلند" یا "آستین کوتاه".

2. جمع و مفرد: جمع "آستین" به صورت "آستین‌ها" است. برای مثال: "آستین‌هاي جدید مد روز هستند".

3. نحوه استفاده در جملات: این کلمه می‌تواند در جملات به عنوان فاعل، مفعول یا دیگر اجزای جمله استفاده شود. برای مثال:

   • فاعل: "آستین‌ها زیبایی خاصی دارند."
   • مفعول: "او آستین جدیدی خریده است."

4. کاربردهای مختلف: در زبان محاوره و نوشتار رسمی، این کلمه ممکن است به صورت‌های مختلفی مورد استفاده قرار گیرد، اما در نوشتار رسمی، رعایت قواعد نگارشی و املایی اهمیت ویژه‌ای دارد.

5. نکات املایی: حتماً هنگام نوشتن "آستین"، از استفاده غلط مانند "اُستین" پرهیز کنید، زیرا "آستین" به صورت "آ" شروع می‌شود و باید به این نکته توجه شود.

با رعایت این اصول می‌توانید به درستی از کلمه "آستین" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "آستین" در جملات مختلف آورده شده است:

1. او آستین‌های پیراهنش را بالا زد تا بهتر کار کند.
2. در روزهای سرد زمستان، همیشه از آستین‌دار بودن لباس‌هایم استفاده می‌کنم.
3. وقتی به مهمانی رفتیم، او یک پیراهن با آستین‌های بلند پوشیده بود.
4. آستین‌های این کت بسیار زیبا و شیک هستند.
5. بچه‌ای که در پارک بازی می‌کند، آستینش را به لبهٔ سرسره چسبانده است.

امیدوارم این جملات برای شما مفید باشند!