کلمه "بلند پایه" ترکیبی از دو واژه "بلند" و "پایه" است. در زبان فارسی، برای استفاده درست از این ترکیب، نکات زیر را باید رعایت کرد:

1. معنی و کاربرد: "بلند پایه" به معنای مقام یا موقعیتی با ارزش و بالا است. این اصطلاح معمولاً برای توصیف افرادی با دانش یا مقام علمی، اجتماعی و فرهنگی بالا استفاده می‌شود.

2. نگارش: این ترکیب به صورت جدا نوشته می‌شود (بلند پایه)، مگر اینکه در متن خاصی به عنوان نام خاص یا عنوان خاصی به کار رود که ممکن است ترکیبش به صورت پیوسته (بلندپایه) نوشته شود.

3. قواعد نحوی: در جمله، "بلند پایه" می‌تواند به عنوان صفت برای شخص یا چیزی به کار رود؛ به عنوان مثال: "او یک عالم بلند پایه است."

4. جایگاه در جمله: معمولاً این ترکیب قبل از اسم مورد نظر قرار می‌گیرد، مانند: "محققان بلند پایه"، "شخصیت‌های بلند پایه".

5. چند کاربرد دیگر: علاوه بر معنای افراد، ممکن است به مواردی از جمله ایده‌ها یا نظریات نیز اشاره کند: "نظریه‌های بلند پایه".

به طور کلی، اصطلاح "بلند پایه" به عنوان صفت برای توصیف ویژگی‌های برجسته و با ارزش به کار می‌رود و باید در استفاده از آن به قواعد نگارشی و نحوی دقت شود.