کلمه "بی‌پایه" در زبان فارسی به معنای نداشتن پایه یا اساس است و در متون رسمی و غیررسمی به کار می‌رود. در استفاده از این کلمه و نوشتار آن، چند نکته باید مدنظر قرار گیرد:

1. نگارش صحیح: کلمه "بی‌پایه" به صورت جدای "بی" و "پایه" نوشته می‌شود و "بی" باید با همزه با "پایه" وصل شود. توجه کنید که بین این دو کلمه یک خط تیره ("-") وجود دارد.

2. استفاده در جملات: کلمه "بی‌پایه" می‌تواند به عنوان صفت در جملات مختلف استفاده شود. برای مثال:

   • "این نظریه بی‌پایه و اساس است."
   • "بسیاری از ادعاها در این مقاله بی‌پایه هستند."

3. مختلف‌بودن از بی‌اساس: ممکن است گاه از "بی‌اساس" نیز استفاده شود. این دو اصطلاح هرچند مشابه‌اند، اما "بی‌پایه" بیشتر بر نداشتن پایه و ریشه تأکید دارد و "بی‌اساس" بر عدم اعتبار و استحکام.

4. کاربردهای دیگه: در مواردی هم ممکن است در متون ادبی و شاعرانه به زیبایی و به‌صورت مجازی به کار رود.

5. توجه به معنی: هنگام به‌کار بردن این کلمه، دقت کنید که مطمئن شوید که معنای آن با متن و مقصود شما همخوانی دارد.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "بی‌پایه" در نوشته‌ها و گفت‌وگوهای خود به شکل صحیح و موثری استفاده کنید.