کلمه "پایه‌دار" در زبان فارسی به ترکیبی از دو کلمه "پایه" و "دار" اشاره دارد که به معنای داشتن پایه یا ویژگی‌های مرتبط با پایه است. در ادامه، چند نکته مهم در مورد قواعد و نگارش این کلمه آورده شده است:

1. نحو استفاده: "پایه‌دار" معمولاً به عنوان یک صفت استفاده می‌شود و می‌تواند برای توصیف اشیاء یا پدیده‌هایی که دارای پایه یا بنیانی هستند به کار رود. مثلاً: "این میز پایه‌دار است."

2. هیرارشی نگارشی: در نوشتار رسمی و علمی، بهتر است عباراتی که به این صفت اشاره دارند، به دقت تنظیم شوند تا مفهوم به‌وضوح منتقل شود. مثلاً: "این نرم‌افزار یک الگوریتم پایه‌دار دارد."

3. استفاده از خط تیره: در زبان فارسی، در ترکیب‌های صفت و موصوف، معمولاً از تیره (ـ) برای جداسازی دو بخش کلمه استفاده می‌شود. بنابراین، نوشتن "پایه‌دار" صحیح است.

4. توجه به معانی: در بعضی از زمینه‌ها و متون، "پایه‌دار" می‌تواند معانی خاصی نیز داشته باشد، مانند در علم ساخت و ساز، مهندسی یا هنر.

5. استفاده در جملات: می‌توانید از این کلمه در جملات مختلفی استفاده کنید؛ مثلاً:
   • "این بنای جدید کاملاً پایه‌دار طراحی شده است."
   • "کتاب پایه‌دار ما به بررسی اصول اولیه علمی می‌پردازد."

به طور کلی، هنگام استفاده از "پایه‌دار"، باید به سازگاری آن با ساختار جملات و معنای مورد نظر توجه کنید.

1. صندلی پایه دار جدیدی که خریده‌ام، بسیار راحت و شیک است.
2. معلم از دانش‌آموزان خواسته بود تا پروژه‌های پایه دار خود را ارائه دهند.
3. گیاهان پایه دار معمولاً به نور بیشتری نیاز دارند تا بهتر رشد کنند.