کلمه‌ی "اذیت دادن" در زبان فارسی به معنای آزار رساندن یا رنجاندن کسی است. برای استفاده‌ی صحیح از این ترکیب و رعایت نکات نگارشی، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. نحوه‌ی نوشتار:

   • کلمه "اذیت" به معنای آزار است و به‌صورت "آزاری" نیز می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. واژه "دادن" فعلی است که عمل آزار دادن را نشان می‌دهد.

2. قواعد نحوی:

   • کلمه "اذیت دادن" به‌عنوان یک فعل ترکیبی به کار می‌رود. می‌توانید این ترکیب را در جملات مختلف به‌صورت زیر به کار ببرید:
     • "او همیشه مرا اذیت می‌دهد."
     • "نمی‌خواهم کسی را اذیت کنم."

3. نکات نگارشی:

   • در جملات رسمی یا نوشتاری، بهتر است از کلمات و عبارات دقیق و خوانا استفاده کنید. برای مثال:
     • "لطفاً به دیگران اذیت نرسانید."
   • از استفاده‌ی غیررسمی یا کلماتی که ممکن است ابهام ایجاد کنند، پرهیز کنید.

4. مترادف‌ها و متضادها:

   • برای "اذیت دادن"، می‌توان از واژه‌هایی مانند "آزار رساندن"، "رنجاندن" یا "آزردن" استفاده کرد.
   • متضاد آن‌ها می‌توانند "راحت کردن" یا "دلجویی کردن" باشند.
5. توجه به لحن و سیاق:
   • در نوشتار غیررسمی یا مکالمات روزمره، استفاده از "اذیت کردن" نیز رایج است. مثلاً: "او همیشه به بچه‌ها اذیت می‌کند."

با رعایت این نکات، می‌توان به شکل مؤثرتری از کلمه "اذیت دادن" در جملات و متن‌ها استفاده کرد.