ستودن ياران خود

امیرالمومنین (ع) در خطبه 117

و من كلام له عليه السلام - أَنْتُمُ الْأَنْصَارُ عَلَى الْحَقِّ وَ الْإِخْوَانُ فِي الدِّينِ وَ الْجُنَنُ يَوْمَ الْبَأْسِ وَ الْبِطَانَةُ دُونَ النَّاسِ بِكُمْ أَضْرِبُ الْمُدْبِرَ وَ أَرْجُو طَاعَةَ الْمُقْبِلِ فَأَعِينُونِي بِمُنَاصَحَةٍ خَلِيَّةٍ مِنَ الْغِشِّ سَلِيمَةٍ مِنَ الرَّيْبِ فَوَاللَّهِ إِنِّي لَأَوْلَى النَّاسِ بِالنَّاسِ

از سخنان آن حضرت است - شماييد ياران حق، و برادران در دين و ايمان، و در روز جنگ، چون سپر نگاهبان، و خاصّگانيد و محرمان، جدا از ديگر مردمان. آن را كه پشت كند، به ياري شما مي‏زنم و به راه مي‏آورم، و طاعت آن را كه رو آرد، اميد مي‏دارم. پس مرا ياري كنيد، به خيرخواهي نمودن، نصيحتي تهي از دغلي و دورويي بودن كه به خدا، من از مردمان بر مردمان اولايم، - كه وصي و جانشين رسول خدايم -.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، خطبه 117