موعظه ياران

امیرالمومنین (ع) در خطبه 174

من خطبة له عليه السلام - أَيُّهَا الْغَافِلُون غَيْرُ الْمَغْفُولِ عَنْهُمْ وَ التَّارِكُونَ وَ الْمَأْخُوذُ مِنْهُمْ‏ مَا لِي أَرَاكُمْ عَنِ اللَّهِ ذَاهِبِينَ وَ إِلَى غَيْرِهِ رَاغِبِينَ كَأَنَّكُمْ نَعَمٌ أَرَاحَ بِهَا سَائِمٌ إِلَى مَرْعًى وَبِيٍّ وَ مَشْرَبٍ دَوِيٍّ إِنَّمَا هِيَ كَالْمَعْلُوفَةِ لِلْمُدَى لَا تَعْرِفُ مَا ذَا يُرَادُ بِهَا إِذَا أُحْسِنَ إِلَيْهَا تَحْسِبُ يَوْمَهَا دَهْرَهَا وَ شِبَعَهَا أَمْرَهَا وَ اللَّهِ لَوْ شِئْتُ أَنْ أُخْبِرَ كُلَّ رَجُلٍ مِنْكُمْ بِمَخْرَجِهِ وَ مَوْلِجِهِ وَ جَمِيعِ شَأْنِهِ لَفَعَلْتُ وَ لَكِنْ أَخَافُ أَنْ تَكْفُرُوا فِيَّ بِرَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه واله أَلَا وَ إِنِّي مُفْضِيهِ إِلَى الْخَاصَّةِ مِمَّنْ يُؤْمَنُ ذَلِكَ مِنْهُ وَ الَّذِي بَعَثَهُ بِالْحَقِّ وَ اصْطَفَاهُ عَلَى الْخَلْقِ مَا أَنْطِقُ إِلَّا صَادِقاً وَ لَقَدْ عَهِدَ إِلَيَّ بِذَلِكَ كُلِّهِ وَ بِمَهْلَكِ مَنْ يَهْلِكُ وَ مَنْجَى مَنْ يَنْجُو وَ مَآلِ هَذَا الْأَمْرِ وَ مَا أَبْقَى شَيْئاً يَمُرُّ عَلَى رَأْسِي إِلَّا أَفْرَغَهُ فِي أُذُنَيَّ وَ أَفْضَى بِهِ إِلَيَّ أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي وَ اللَّهِ مَا أَحُثُّكُمْ عَلَى طَاعَةٍ إِلَّا وَ أَسْبِقُكُمْ إِلَيْهَا وَ لَا أَنْهَاكُمْ عَنْ مَعْصِيَةٍ إِلَّا وَ أَتَنَاهَى قَبْلَكُمْ عَنْهَا

از خطبه‏هاي آن حضرت است - اي بيخبران كه شما را وانگذاشته‏اند، و واگذارندگان فرمان كه بازخواست بر آنان نوشته‏اند، چيست كه مي‏بينم از خدا رويگردانيد و جز او را خواهانيد چارپاياني را مانيد كه شبان آنها را در كشتزاري سر دهد، و با خيز، و آبشخوري دردانگيز. گوسفندي را مانيد كه چرد تا فربه شود و زير كارد رود، و نداند از آن چه خواهند، و با او چه كنند. اگر بدان نيكي كنند روز خود را، روزگارش پندارد، و سيري‏اش را پايان كار. به خدا، اگر خواهم هر يك از شما را خبر دهم كه از كجا آمده، و به كجا رود، و سرانجام كارهاي او چه بود، توانم. ليكن ترسم كه در باره من به راه غلو رويد، و مرا بر رسول خدا (ص) تفضيل نهيد. من اين - راز - را با خاصّگان در ميان مي‏گذارم كه بيمي بر ايشان نيست، و به آنان اطمينان دارم. به خدايي كه او را به حق برانگيخت، و بر مردمان برتري بخشيد، جز سخن راست بر زبان نمي‏آرم، و رسول خدا مرا از اين حادثه‏ها آگاه ساخته است، و هلاكت آن كس را كه هلاك شود، و رهايي آن را كه نجات يابد به من گفته است، و از پايان كار خبر داده است، و چيزي كه در خاطرم مي‏گذشت باقي نگذاشت جز آنكه آن را به گوشم فرو خواند، و سخن آن را با من راند. اي مردم به خدا من شما را به طاعتي برنمي‏انگيزم، جز كه خود پيش از شما به گزاردن آن برمي‏خيزم. و شما را از معصيتي باز نمي‏دارم، جز آنكه خود پيش از شما آن را فرو مي‏گذارم.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، خطبه 174