با عبدالله بن زمعه

امیرالمومنین (ع) در خطبه 223

و من كلام له عليه السلام كلم به عبد الله بن زمعة و هو من شيعته و ذلك أنه قدم عليه في خلافته يطلب منه مالا فقال عليه السلام‏ - إِنَّ هَذَا الْمَالَ لَيْسَ لِي وَ لَا لَكَ وَ إِنَّمَا هُوَ فَيْ‏ءٌ لِلْمُسْلِمِينَ وَ جَلْبُ أَسْيَافِهِمْ فَإِنْ شَرِكْتَهُمْ فِي حَرْبِهِمْ كَانَ لَكَ مِثْلُ حَظِّهِمْ وَ إِلَّا فَجَنَاةُ أَيْدِيهِمْ لَا تَكُونُ لِغَيْرِ أَفْوَاهِهِمْ

از سخنان آن حضرت است (كه به عبد اللّه بن زمعة فرمود، و عبد اللّه از شيعيان او بود، در خلافت امام نزد او آمد و مالي از - بيت المال - خواست امام (ع) فرمود:) - اين مال نه از آن من است و نه از آن تو. بلكه فيي‏ء است، و از آن همه مسلمانان، و براي به خدمت گرفتن شمشير آنان. اگر تو در جنگ با آنان يار باشي چون ايشان، از مال برخوردار باشي، و گرنه آنچه به دست آورند، نبايد ديگران بخورند.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، خطبه 223