به عبدالله بن عباس

امیرالمومنین (ع) در نامه 76

و من وصية له عليه السلام لعبد الله بن العباس عند استخلافه إياه على البصرة - سَعِ النَّاسَ بِوَجْهِكَ وَ مَجْلِسِكَ وَ حُكْمِكَ وَ إِيَّاكَ وَ الْغَضَبَ فَإِنَّهُ طَيْرَةٌ مِنَ الشَّيْطَانِ وَ اعْلَمْ أَنَّ مَا قَرَّبَكَ مِنَ اللَّهِ يُبَاعِدُكَ مِنَ النَّارِ وَ مَا بَاعَدَكَ مِنَ اللَّهِ يُقَرِّبُكَ مِنَ النَّارِ

از وصيت آن حضرت است به عبد اللّه پسر عباس هنگامي كه او را در بصره به جاي خود گمارد - با مردم گشاده‏رو باش آن گاه كه آنان را ببيني، يا در باره آنان حكمي دهي يا در مجلس ايشان نشيني. از خشم بپرهيز كه نشانه سبكي سر است و شيطان آن را راهبر است. و بدان آنچه تو را به خدا نزديك كند از آتش دور سازد، و آنچه تو را از خدا دور سازد به آتشت در اندازد.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، نامه 76