صفات خداوندى

امیرالمومنین (ع) در خطبه 49

و من خطبة له عليه السلام: معرفه الله - الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي بَطَنَ خَفِيَّاتِ الْأَمُوُرِ وَ دَلَّتْ عَلَيْهِ أَعْلَامُ الظُّهُورِ وَ امْتَنَعَ عَلَى عَيْنِ الْبَصِيرِ فَلَا عَيْنُ مَنْ لَمْ يَرَهُ تُنْكِرُهُ وَ لَا قَلْبُ مَنْ أَثْبَتَهُ يُبْصِرُهُ سَبَقَ فِي الْعُلُوِّ فَلَا شَيْ‏ءَ أَعْلَى مِنْهُ وَ قَرُبَ فِي الدُّنُوِّ فَلَا شَيْ‏ءَ أَقْرَبُ مِنْهُ فَلَا اسْتِعْلَاؤُهُ بَاعَدَهُ عَنْ شَيْ‏ءٍ مِنْ خَلْقِهِ وَ لَا قُرْبُهُ سَاوَاهُمْ فِي الْمَكَانِ بِهِ لَمْ يُطْلِعِ الْعُقُولَ عَلَى تَحْدِيدِ صِفَتِهِ وَ لَمْ يَحْجُبْهَا عَنْ وَاجِبِ مَعْرِفَتِهِ فَهُوَ الَّذِي تَشْهَدُ لَهُ أَعْلَامُ الْوُجُودِ عَلَى إِقْرَارِ قَلْبِ ذِي الْجُحُودِ تَعَالَى اللَّهُ عَمَّا يَقُولُهُ الْمُشَبِّهُونَ بِهِ وَ الْجَاحِدُونَ لَهُ عُلُوّاً كَبِيراً

از سخنان آن حضرت است: خداشناسی - سپاس خداي راست كه كارهاي پوشيده را داند، و نشانه‏هاي روشن، او را شناساند، و ديده بينا ديدنش نتواند. نه چشم آن كس كه او را نبيند منكر او گرديد، و نه دل آن كس كه او را شناخت، به ديده تواندش ديد. در برتري از همه پيش است و هيچ چيز برتر از او نيست، و در نزديك بودن چنان است، كه چيزي نزديكتر از او نيست، پس نه برتر بودن او، وي را از آفريده‏اش دور داشته، و نه نزديك بودنش - آفريده‏ها - را با او در يك رتبت بداشته. خردها را بر چگونگي صفات خود آگاه نساخته، و در شناخت خويش تا آنجا كه بايد - بر ديده آنها - پرده نينداخته. اوست كه نشانه‏هاي هستي بر او گواه پيداست، و زبان دل منكر بدين حقيقت گوياست، و از آنچه مشبّهان و منكران در باره او گويند مبراست.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، خطبه 49