معنی مصرع زیر چیست؟
صبرست دوای من و دردا که مرا نیست
دوای درد من صبر است وافسوس که صبر نمیتوانم کردن.یعنی دوای درد خود را ندارم
با سلام و درود
معنای این عبارت، بسیار واضح است و هیچ واژه ی دشواری در آن به چشم نمی خورد.
فقط درمورد واژه ی صبر، این نکته قابل ذکر است که:
صبر، نام درختی است که برگ آن ، بسیار تلخ است اما میوه ی شیرینی دارد. وجه تسمیه ی این درخت به صبر، این است که صبر کردن امری دشوار برای انسان است اما نتیجه اش نیکو و دلخواه است.
درمجموع معنای این عبارت بدین شرح است که:
ای معشوق من، من، به خاطر دوری از تو ، بیمار گشته ام. و تنها داروی شفادهنده ی من، صبر کردن است.... اما افسوس که صبرم از فراق تو به سر آمده و مرا یارای صبر بر این هجران نیست.
شاعر، خطاب به معشوق خود، اقرار می کند که عشق در قلبش به اوج خود رسیده است .
آرایه ی ادبی موجود در این جمله، تضاد بین کلمات درد و دارو است.
