می دانیم به اسمی که بعد از اسم اشاره می اید، مشار الیه، یعنی چیزی که به آن اشاره شده است ، گویند.
سوال این است که:
چه موقع مشار الیه با ( است) و چه موقع بدون ( است), ترجمه می شود؟
۱. اگر بعد از اسم اشاره ، کلمه دارای ( ال) باشد، بدون « است» ترجمه می شود. چون نقش « عطف بیان» دارد.
مثال. هذا الکتاب: این کتاب.
۲. اگر بعد از اسم اشاره ، کلمه بدون ( ال) باشد، با « است» ترجمه می شود. چون نقش « خبر» دارد. و اسم اشاره « مبتدا » است.
مثال. هذا کتابٌ: این، کتاب است.
همچنین برای ترجمه اسم های اشاره ، می توان به نکات زیر نیز اشاره کرد:
🔆اگر بعد از اسم اشاره اسمی بیاید که، دارای (الــ) بـاشـد، اسـم اشـاره بـه صـورت "مفرد" ترجمه میشود.
✳️مثال: 👇👇👇
🔹هذانِ الولدان،نظیفان. این پسران،پاکیزه هستند.
🔹اولئک المعلمون،ناجحون. آن معلم‌ها،موفق هستند.
🔆امـا اگر اسمی که بعد از اسم اشاره می‌آیـد بـدون(الــ) باشـد، اسـم اشـاره در معنای اصلی خود و مشارٌالیه به صورت مفرد ترجمه می شود.
🔸هذانِ،ولدانِ. این‌دو،پسر هستند.
🔹هؤلاء،طالبات.این‌ها،دانش آموز هستند.
