برای تحلیل کلمه "شه باش کردن" از نظر قواعد فارسی و نگارشی، به موارد زیر توجه می کنیم:

1. ترکیب کلمه: "شه باش" می‌تواند به معنای "شاه بودن" یا "به عنوان شاه" باشد. "کردن" نیز به افعال حرکتی یا تبدیلی اشاره دارد. بنابراین، "شه باش کردن" به نوعی به معنای "عمل کردن به عنوان شاه" است.

2. قواعد نگارشی: در زبان فارسی، عموماً هنگامی که از فعلی با دو بخش استفاده می‌شود، هر دو بخش باید به درستی نوشته و استفاده شوند. ترکیب "شه باش کردن" نیازمند توجه به فضای معنایی است و جلوگیری از ابهام در معنی جمله.

3. ساختار دستوری: استفاده از این ترکیب به عنوان یک فعل نیاز به شناخت ساختارهای دستوری دارد. به عنوان مثال:

   • "او باید شه باش کند." (نادرست)
   • "او باید شه‌باشی کند." (درست‌تر)

4. نشانه گذاری: برای وضوح بیشتر، گاهی به کار بردن نیم‌فاصله در بین کلمات ترکیبی مانند "شه‌باشی" توصیه می‌شود تا از ابهام جلوگیری شود.

5. فعل مرکب: در زبان فارسی، معمولاً فعل‌های مرکب مانند "کردن" برای ایجاد افعال جدید مورد استفاده قرار می‌گیرند. لازم است هماهنگی معنایی و دستور زبانی در آن‌ها رعایت شود.

بنابراین، استفاده صحیح از "شه باش کردن" باید با توجه به معنی و ساختار جمله صورت گیرد و در صورت امکان، به کار بردن فرم‌های مناسب محسوب می‌شود.