به معاويه

امیرالمومنین (ع) در نامه 30

و من كتاب له عليه السلام إلى معاوية - فَاتَّقِ اللَّهَ فِيمَا لَدَيْكَ وَ انْظُرْ فِي حَقِّهِ عَلَيْكَ وَ ارْجِعْ إِلَى مَعْرِفَةِ مَا لَا تُعْذَرُ بِجَهَالَتِهِ فَإِنَّ لِلطَّاعَةِ أَعْلَاماً وَاضِحَةً وَ سُبُلًا نَيِّرَةً وَ مَحَجَّةً نَهْجَةً وَ غَايَةً مُطَّلَبَةً يَرِدُهَا الْأَكْيَاسُ وَ يُخَالِفُهَا الْأَنْكَاسُ مَنْ نَكَبَ عَنْهَا جَارَ عَنِ الْحَقِّ وَ خَبَطَ فِي التِّيهِ وَ غَيَّرَ اللَّهُ نِعْمَتَهُ وَ أَحَلَّ بِهِ نِقْمَتَهُ فَنَفْسَكَ نَفْسَكَ فَقَدْ بَيَّنَ اللَّهُ لَكَ سَبِيلَكَ وَ حَيْثُ تَنَاهَتْ بِك‏ أُمُورُكَ فَقَدْ أَجْرَيْتَ إِلَى غَايَةِ خُسْرٍ وَ مَحَلَّةِ كُفْرٍ وَ إِنَّ نَفْسَكَ قَدْ أَوْلَجَتْكَ شَرّاً وَ أَقْحَمَتْكَ غَيّاً وَ أَوْرَدَتْكَ الْمَهَالِكَ وَ أَوْعَرَتْ عَلَيْكَ الْمَسَالِكَ

از نامه آن حضرت است به معاويه - خداي را در آنچه نزد تو است پاس دار، و حق او را بر خود بياد آر، و بازگرد بدانچه معذور نيستي از ناشناختن آن كه فرمانبرداري را نشانه‏هاست آشكار و راههاست روشن و پديدار، و راهي ميانه و گشاده، و نهايتي كه هر كس دل بدان نهاده. زيركان بدان راه در شوند و سرافكندگان از آن به در شوند. هر كه از آن راه برگردد پاي از حق برون نهاده و در گمراهي در افتاده، و خداي نعمتش را از وي باز دارد و عذابش را بر او فرود آرد. پس خود را بپاي بپاي چه خدا راه تو را برايت آشكار فرمود، و همان جا كه هستي باش - كه از طغيان تو را چه سود - . تا به حد زيانكاري تاختي و در منزل كفر جاي ساختي - پيروي خواهش - نفست تو را به بدي و زيان در آورد. و به گمراهي‏ات داخل كرد، و به مهلكه‏ها در انداخت، و راه را برايت دشوار ساخت.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، نامه 30