به معاويه

امیرالمومنین (ع) در نامه 73

و من كتاب له عليه السلام إلى معاوية - أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّي عَلَى التَّرَدُّدِ فِي جَوَابِكَ وَ الِاسْتِمَاعِ إِلَى كِتَابِكَ لَمُوَهِّنٌ رَأْيِي وَ مُخَطِّئٌ فِرَاسَتِي وَ إِنَّكَ إِذْ تُحَاوِلُنِي الْأُمُورَ وَ تُرَاجِعُنِي السُّطُورَ كَالْمُسْتَثْقِلِ النَّائِمِ تَكْذِبُهُ أَحْلَامُهُ وَ الْمُتَحَيِّرِ الْقَائِمِ يَبْهَظُهُ مَقَامُهُ لَا يَدْرِي أَ لَهُ مَا يَأْتِي أَمْ عَلَيْهِ وَ لَسْتَ بِهِ غَيْرَ أَنَّهُ بِكَ شَبِيهٌ وَ أُقْسِمُ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَوْ لَا بَعْضُ الِاسْتِبْقَاءِ لَوَصَلَتْ إِلَيْكَ مِنِّي قَوَارِعُ‏ تَقْرَعُ الْعَظْمَ وَ تَهْلِسُ اللَّحْمَ وَ اعْلَمْ أَنَّ الشَّيْطَانَ قَدْ ثَبَّطَكَ عَنْ أَنْ تُرَاجِعَ أَحْسَنَ أُمُورِكَ وَ تَأْذَنَ لِمَقَالِ نَصِيحِكَ وَ السَّلَامُ لِأَهْلِهِ

از نامه آن حضرت است به معاويه - اما بعد، من با پاسخهايي پياپي به گفته‏هايت، و شنيدن مضمون نامه‏هايت، رأي خود را سست مي‏شمارم و زيركي خود را به خطا منسوب مي‏دارم، و تو كه از من چيزهايي را خواستاري و نامه مي‏نويسي - و پاسخ انتظار داري - ، كسي را ماني كه به خواب گران رود، و خوابهايي بي اساس بيند، يا چون سرگرداني ايستاده كه ايستادنش بر وي دشوار افتاده. آنچه به سر وقت وي آمده به سود اوست يا به زيان وي، نمي‏داند و تو آن نيستي بلكه او به تو ماند. به خدا سوگند اگر نه آن بود كه ماندنت را مي‏خواستم، بلاهايي از من به تو مي‏رسيد كه استخوان را بكوبد و گوشت را آب كند، و بدان كه شيطان تو را نمي‏گذارد تا به نيكوترين كارت بپردازي و اندرزي را كه به سود توست بشنوي - و آويزه گوش سازي - . و درود بر آنانكه در خور درودند.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، نامه 73